Beter of gewoon Anders?

Als je tegenwoordig zoekt naar iemand die (natural) horsemanshiplessen heeft, dan heb je uitgebreid de keuze. Ik herinner mij dat het eens anders was.

Vaak stonden er twee kampen tegenover elkaar. De mensen die horsemanship deden tegenover diegenen dat maar niets vonden. Beide kampen klaar met een handvol oordelen en veroordelingen over elkaar.

Nu zijn er meerdere horsemanship-stromingen om uit te kiezen en dat vind ik een positieve zaak. Wat ik echter soms merk is dat sommige mensen uit de ene stroming het nodig vinden om andere stromingen af te breken. Vanuit een soort superioriteitsgevoel gaan we anderen als minderwaardig gaan zien en bekronen we onszelf en ‘ons systeem’ als beter -of zelfs- de béste manier.

Ik ben zelf niet heiliger dan de paus, maar ik probeer er heel erg op te letten om dit niet te doen. Vanaf dat je jezelf beter voelt, ben je o.a. nl je ego aan het voeden. Laat dat nu net één van de dingen zijn die we zoveel mogelijk willen afleren voor onze paarden!

Bovendien bezie ik veel systemen niet zozeer als beter of slechter, maar gewoon als anders! Een andere stijl, een andere smaak, … Net zoals dat bijna iedereen wel ijscrème lust, maar de ene lust liever vanille, de andere aardbei en nog een ander chocolade 🙂

Het is wel belangrijk als je iemand kiest om je les te geven dat je op één lijn zit met die persoon en dat je (zeker in het begin) probeert om les te blijven volgen bij één persoon (en/of systeem). Anders maak je alles voor jezelf en je paard nodeloos ingewikkeld omdat je misschien (schijnbaar) tegenstrijdigheden kunt horen van verschillende mensen. Eén systeem volgen zorgt gegarandeerd voor de snelste vooruitgang en zorgt dat je een soort kapstok creëert waaraan je achteraf stukken uit andere systemen kunt aan ophangen.

Hoe kijk ik naar verschillende trainingsmethodes?

• Welke intentie zit er achter de manier van omgaan? Is het de bedoeling van het paard te helpen en om een meedenkende partner te creëren of moet het paard altijd gewoon gehoorzamen?
• Welke filosofie en principes worden er gehanteerd?Ziet het paard er (meestal) gelukkig uit? Kan hij zichzelf ontplooien en heeft hij een inbreng?
• Geeft het paard keuzevrijheid?Dit wil zeggen dat het paard kan experimenteren en zelf de optie kiezen die hij verkiest, dat wil ook zeggen dat wij bepaalde opties moeilijk kunnen maken. Kiest het paard bijvoorbeeld om zijn hoofd level te houden of vermijden we met bepaalde hulpteugels dat hij überhaupt andere mogelijkheden kan verkennen?
• Is het fair en duidelijk?Dit wil niet zeggen dat we altijd superzacht en lief met onze paarden moeten zijn (al willen we dat natuurlijk zoveel mogelijk en steeds meer!). Het wil wel zeggen dat we proberen om onze manier van communiceren steeds te verfijnen en dat we tegelijkertijd soms zeer streng moeten zijn om duidelijke grenzen te kunnen aangeven. Fair wil ook zeggen dat we consequent en dus voorspelbaar zijn. Als we een bepaalde vraag stellen aan ons paard dan belonen we altijd hetzelfde antwoord en we gebruiken ook steeds dezelfde opbouw van fases.
• Ik ga er ook van uit dat mensen zoveel mogelijk het beste proberen te doen met de kennis en vaardigheden die ze hebben. We blijven allemaal studenten (ook instructeurs), we maken allemaal fouten en we blijven (hopelijk) allemaal bijleren en evolueren. Enkel wie denkt alle antwoorden te hebben en altijd perfect te zijn heeft echt een groot probleem!
• Is er ruimte voor experimentatie en nieuwsgierigheid bij zowel ruiter als paard? Probeer andere dingen als iets niet lukt, maar spring ook niet van de hak op de tak!

Wees openminded, van iedereen kun je wel iets leren. Maar wees ook kritisch, je hoeft niet alles gewoon aan te nemen of te geloven. Durf vragen stellen en dingen ín vraag te stellen met een constructieve mindset!

En last but not least: Laten we allemaal wat verdraagzamer zijn naar elkaar en het positieve leren zien in anderen ook al zijn ze ANDERS!

Liefs

Cindy