Ben ik te hard of te zacht?

De vraag van 1 miljoen!

Zelfkennis kan je hierbij helpen. Ben jij van nature een heel zacht, geduldig en lief persoon, dan zul je waarschijnlijk ook naar je paard toe zo overkomen. Ben je eerder ambitieus, streng en enthousiast? Ook dat zul je projecteren naar je paard.

Je hebt er misschien op gelet dat ik hier even speciaal het woord ‘hard’ heb weggelaten. Dit heb ik even gedaan om de connotatie die met dat woord samenhangt te vermijden. Als je kijkt naar de woorden ambitieus, streng en enthousiast, dan merk je dat die al heel anders klinken.

Je kunt nl ‘hard’ zijn met daar onderliggend een hele mogelijke waaier aan emoties/intenties. Als je hard bent tegen je paard omdat je gefrustreerd of kwaad bent, zal dat heel anders overkomen bij je hem dan dat je even hard bent omdat je duidelijk wil zijn of een grens wilt aantonen. Vaak wordt daar echter geen onderscheid in gemaakt.

Lief, zacht en geduldig zijn voor mijn paard vind ik ook van ontzettend groot belang. Wij willen nl een paard in ons leven, dan is het onze verantwoordelijkheid om dat paard duidelijk te maken dat we hem/haar appreciëren.

Het gaat mis als je overwegend in één van beide categorieën valt

Als je altijd hard bent dan:

• kan je angst of net agressie uitlokken bij je paard, afhankelijk van zijn eigen karakter. Weerstand creërt nl weerstand;
• je loopt de kans dat je paard vanalles doet voor je uit angst, ‘learned helplessness’ of uit een soort psychologische dwang, ipv omdat hij je graag heeft en je interessant vindt;
• krijgt je paard nooit de kans om te (leren) reageren op subtiele signalen;
• loop je de kans dat je steeds hardere en grotere hulpen moet geven om nog effect te hebben, tot op een eind niets meer werkt.

Als je altijd te zacht bent dan:

• creëer je vaak een paard dat je wat negeert of zelfs op een onaangename/gevaarlijke manier in je ruimte komt. Dit kan komen door een overdosis zelfzekerheid of net door onzekerheid door een gebrek aan duidelijkheid;
• communiceer je naar je paard toe dat hij de leiding kan nemen in moeilijke situaties (want anders geef je die boodschap ook al);
• krijg je een paard dat moeilijk om kan met grenzen en ook onzeker reageert als iemand wel eens streng is als de situatie dat vraagt;
• werken je hulpen vaak niet of nauwelijks omdat er geen gevolg gegeven wordt aan niet (correct) reageren.

Waar willen we naartoe?

Ik streef naar een relatie met mijn paarden waarin ik zoveel mogelijk lief, geduldig en zacht kan communiceren. Ik maak echter ook goede afspraken met mijn paarden. Ik leer ze grenzen en zorg ervoor dat ik die grenzen ook bewaak door zo streng te worden als nodig. VANAF het moment dat dit weer duidelijk is voor mijn paard, word ik METEEN weer zacht. Blijf daar niet hangen, maar ga zsm weer over naar subtiele communicatie en beloning! Het verleden is het verleden, ook al is dat 1 seconde geleden!

Tegelijkertijd wil ik mijn paarden ook uitdagen, ook al vinden ze het initieel wat spannend of frustrerend. Het alternatief is dat alles zodanig voorspelbaar is, dat het saai wordt. Je kunt het vergelijken met een platte lijn op een hartslagmonitor, maar dan voor breinactiviteit; daar word je niet vrolijk van!

Aan de slag!

Die zelfkennis waar ik in het begin van sprak is hierbij een handige tool; weet je van jezelf of je eerder het overgeduldige of net ongeduldige type bent? Experimenteer eens met meer strengheid of net meer zachtheid, want anders laat je sowieso vijftig procent van jullie potentieel liggen!