Beperkingen

Beperkingen komen voor in allerlei vormen. Door aanhoudende regen is de piste een modderpoel, door een blessure kan je paard niet bereden worden, door een druk schema heb je even niet veel tijd voor je paard,…

Vaak zien we beperkingen als iets negatiefs, maar wat als we hier anders tegenaan kijken? Wat als we focussen op de vraag ‘Wat kan er wel?’ Door simpelweg je aandacht te verleggen, dwing je je grijze massa om creatief te zijn en te denken in oplossingen i.p.v. in problemen.

Een bijkomend voordeel van beperkingen vind ik dat er minder keuze is, waardoor je gemakkelijker een beslissing neemt. Ik betrap mij er soms op dat ik zodanig veel wil doen met mijn paarden, dat dit mij verlamd en ik maar gewoon dezelfde dingen blijf doen.

Een mooi voorbeeld van iemand die van een beperking een sterkte gemaakt heeft, is Silke Vallentin. Zij is een Duitse Parelli-instructrice die al jaren in een rolstoel zit. Ze doet echter dingen met haar paarden die de meesten onder ons zelfs niet kunnen mét twee werkende benen. Naar eigen zeggen heeft haar situatie haar gedwongen om veel subtieler te leren communiceren met haar paarden, want kracht en snelheid kon ze niet gebruiken. Ze zegt zelf dat haar grootste beperking tegelijkertijd haar grootste kracht is! Als dat niet inspirerend is…

Elk nadeel heeft zijn voordeel

• De piste is een modderpoel? Dan ga je toch een buitenwandeling maken
• Je paard mag enkel stappen? Neem van de gelegenheid gebruik om te kijken hoe je de communicatie met hem kan verfijnen.
• Niet veel tijd? Hou je sessies kort en goed. Vijf keer per week tien minuten kunnen soms meer waarde brengen dan éénmaal vijftig minuten.

Welke beperking leg jij jezelf op en hoe kan je hier anders tegenaan kijken?

Hope this helps!

Challenge: leg jezelf eens een beperking op en zie hoe je hiermee omgaat, wat het je oplevert en wat je ervan leert 😉